+ หน่วยธุรกิจการท่องเที่ยวเพื่อการศึกษา
ปู่ย่าตายาย ลุงป้าน้าอา = อุ้ย (เช่น แม่อุ้ย ป้ออุ้ย)
อู้คำเมืองกันเต้อเจ้า เอาไปเต้าอี้ก่อนเน้อ
ฝึกภาษาต่างประเทศมาบ่อยแล้ว วันนี้ทีนเอ็มไทยอยากให้วัยรุ่น ลองหันมาฝึกการพูด-เรียนรู้ภาษาท้องถิ่น อย่าง ภาษาเหนือ น่ารักๆ กันบ้าง มีเสน่ห์ไม่แพ้ภาษาไหนๆ เลย ยิ่งใครไปแอ่วเหนือบ่อยๆ ก็ลองนำไปใช้กันดูนะคะ
จัดทำโดย โครงการเยาวชนสืบสานภูมิปัญญา วิทยาลัยการจัดการทางสังคม (วจส.)
กันนักกันหนา, เยอะแยะมากมาย = ปะล่ำปะเหลือ
กล้วย = เชียงใหม่ เรียก ก้วยใต้ ลำปาง เรียก ก้วยลิอ่อง หรือ ก้วย โก๊ย
นั่งวางเฉย นั่งหัวโด่ = นั่งคกงก(ก๊กงก)
กรรไกร = มีดยับ มีดแซม ทับพี = ป้าก ช้อน = จ๊อน ยาสูบ = ซีโย ผ้าเช็ดตัว = ผ้าตุ้ม ผ้าห่ม = ผ้าต๊วบ รองเท้าฟองน้ำ = แค็บ
หา, เหงา, หญ้า (นาสิก), หนู, หมู, หลาน, แหวน ตามลำดับ
หนึ่งในอาหารพื้นเมืองและของฝากยอดนิยมอย่าง "ไส้อั่ว" ที่ไม่ว่าใครมาเที่ยวภาคเหนือจะต้องหิ้วติดไม้ติดมือกันตลอด คำว่า “อั่ว” หมายถึง การยัดหรือกรอก โดยปกตินิยมใช้เนื้อหมู มันหมู ภาษาเหนือ นำมาปรุงรส ด้วยเครื่องเทศ โขลกละเอียด คลุกให้เข้ากัน แล้วกรอกลงไปในไส้อ่อนของหมูที่เกลาจนบางแล้ว บิดให้เป็นท่อนพอประมาณ จากนั้นนำไปย่างให้เกรียม แล้วก็มีไส้อั่วสูตรข้าวแป้งที่จะมีส่วนผสมของเนื้อหมูในปริมาณน้อย เหมาะสำหรับคนที่ชอบรสชาติกลางๆ เหมือนได้ทานพร้อมข้าวสวยร้อนๆ ไปด้วย
หรือภาษาที่คนส่วนใหญ่ของแต่ละประเทศใช้กัน
นั่งลงไปเต็มที่ตามสบาย(โดยไม่กลัวเปื้อน) = นั่งเป้อหละเหม้อ, นั่งเหม้อ
ปฏิทิน = ปั๊กกะตืน คำเมืองแท้ๆจะแปลว่าปฏิทิน